30 maart, Ajaccio en Garcèse, Corsica, Frankrijk

Tegen half drie s nachts begon het schip stevig te stampen (op en neer), toen we de Straat van Bonefacio naderden. Op de reisblog van ons schip (alle informatie over waar we zijn is te zien op de TV in onze kamer): 9 Beaufort tegen, met uitschieters tot windkracht 11!. Job is om half drie vannacht uit bed gestapt om te kijken hoe we deze nauwe doorgang tussen Corsica en Sardinië passeerden. Eigenlijk niets te zien: een paar vuurtorens in de verte. Maar het schip stampte en slingerde erg. Marianne had op Jobs advies tijdig een pilletje ingenomen tegen zeeziekte. Het zwembad werd tijdens de passage een golfslagbad. Het water kwam op het dek. s Morgens was het zwembad gesloten. Er was iets misgegaan met het water.
Na de passage tot aan Ajaccio moest de ms Rotterdam een paar keer van koers veranderen, van west naar noord, en toen naar het oosten. Dat ging ook met nogal wat slingeren gepaard. We zijn toen om vier uur s nachts dwars op ons bed gaan liggen. Dat beviel beter.
Tegen 7 uur in de morgen voeren we Ajaccio binnen. Dat hebben wij een jaar of zeven al eerder gedaan, toen we in de schoolvakantie twee weken op Corsica waren en met de veerboot vanuit Toulon (F) naar Corsica zijn gevaren.
Om half negen met een bus naar een klein dorpje, Cargèse, aan de westkust ten noorden van Ajaccio.
Bijzonderheid: twee kerken vlak bij elkaar, een RK en een Grieks-Orthodoxe kerk. Allebei prachtig van binnen gedecoreerd, en beide ook mooi gelegen aan de kust. Op de weg terug naar de ms Rotterdam een korte stop met een glaasje Corsicaanse wijn, charcuterie (vleeswaren) en kaas.
Ca 1 uur weer in Ajaccio bij de boot, en daarna nog kort de stad in voor een kopje koffie en wat rondkijken.
Maar…..
de kapitein liet net omroepen, dat we zeer slecht weer krijgen, met een storm tegen en flinke deining. Vermoedelijk moeten de verschillende programma s voor entertainment zoals de show voor vanavond geschrapt worden.
Het zwembad is zojuist (15:00 uur) gesloten. Het water klotste aan alle kanten over de al extra hoge rand, en het hele dek is nat. Vlak daarna begon het echt zwaar te stormen, en het schip begon te stampen met de deining tegen.
Wij hebben in een vrijwel leeg restaurant met een Amerikaans paar (een legerarts uit El Paso, Texas, met echtgenote) lekker gegeten. Alle vertier is inderdaad afgelast (om veiligheidsredenen), en in plaats daarvan was er een documentaire over een Amerikaanse jazz-legende. Vroeg naar bed, en - toch - met een pilletje tegen zeeziekte, heel goed geslapen. Misschien helpt het als je al 25 jaar op een waterbed slaapt…..
s Nachts ca 4 uur, bij het naderen van de Spaanse kust werd de zee rustiger.