28 feb: Surabaya, Surabayaaaaaa ……

Een voor ons onbekende stad, wat zou je daar nou te zien krijgen….
Wel, verrassend schoon, goed georganiseerd, met nog mooie oude Nederlandse koloniale gebouwen zoals het stadhuis, kerken enz. enz.
Een korte rondtour van 4 uur, met hoogtepunten.
De ontvangst begon al op de kade, met een trancedans. Job had die al zo n 30 jaar geleden gezien in Kediri (niet ver van Surabaya), en dat is werkelijk indrukwekkend. De dansers op stokpaarden zijn helemaal en in trance, door inademen van middelen boven een vuurtje. Ik verheugde me er al op om dit weer te zien, maar tijdens ons ontbijt om 8 uur in de morgen waren ze al (letterlijk) omgevallen, dus bij het begin van de excursie was de gehele groep met gamelan muziek al weg…..
Dat was toch wel jammer, slechte timing.
In de ontvangsthal van de cruiseterminal speelde bij ons vertrek weer een andere muziekgroep, ook op oude instrumenten.
Daarna nog een dansgroep gezien bij het stadhuis en (helaas… helaas …) werd ik uitgenodigd om mee te dansen aan het eind. Dat is nou echt helemaal niets voor mij (= Job)!
Onze excursie begon met een bezoek aan de Kretek-fabriek: de grote fabriek waar zo n 3000 meisjes en jonge vrouwen minimaal (dat is een eis) 350 sigaretten per uur met de hand moesten draaien. Het ging in zo n rap tempo dat de bewegingen nauwelijks te zien waren……We keken vanaf de winkel en een kleine expositie in de grote productiehal.
(Overigens: Kretek is een mengsel van 50 % tabak en 50 % kruidnagelen, en de naam van het geluid bij het verbranden en smeulen van de harde kruisnageltjes in de sigaret. De geur ruik je overal in alle grote steden en dorpjes, want hier wordt nog heel veel gerookt)
Na een bezoek aan een klein tempeltje waren we rond half twee in de middag weer bij de cruiseterminal. Daar weer een mooie dansgroep, en heel veel kleine kraampjes met - soms - mooi handwerk. Marianne heeft haar slag geslagen met enkele mooie kettingen: De Roepies moesten op… dit was onze laatste dag in Indonesië.
Omdat het door de aankopen een beetje laat werd voor de lunch hebben we op het zonnedek een paar kleine Mexicaanse hapjes gegeten. Job koos voor iets wat werd genoemd. Erg lekker, maar in de loop van de avond begonnen die bonen toch wel erg op te spelen, en verpestten de nachtrust van Job. Arme Job…….
Om half vijf in de middag was er weer een zeer interessante les over fotoshoppen in het Internetcafe aan boord. Weliswaar op basis van windows, maar de trucjes en mogelijkheden bestaan ook voor de iMac. Dus na deze prachtige reis ben ik zeker en vast aan het computeren om een mooi en gepimpt fotoboek te maken. Dat moet ook wel, omdat mijn fototoestel het nu begint te begeven. Op de lens verschijnen steeds meer vlekjes en krasjes: ik moet om van de foto s van de eerste weken iets moois te maken heel wat corrigeren.

Aan het eind van de middag vertrokken we vanuit Surabaya. Wij zaten net weer in het prachtige restaurant (met een super snelle bediening: we zijn telkens binnen 45 minuten met drie gangen en koffie klaar) toen Yvonne de Haan (de ass. manager van de interne diensten, restaurant en hotel services) bij ons aan tafel kwam. Zij vertelde dat haar moeder bij het surfen op internet over de reis van de ms Rotterdam en de plaatsen die het schip aandeed, op onze reisblog was gestuit. En dat zij dat erg leuk vond. Dus via haar dochter de complimenten voor onze verhaaltjes.
EN NATUURLIJK ONZE HARTELIJKE DANK VOOR ALLE REACTIES TOT NU TOE VAN IEDEREEN! WIJ VINDEN HET LEUK OM ZO IN CONTACT MET ONZE FAMILIE, VRIENDEN EN BEKENDEN TE BLIJVEN.

Om 8 uur in de avond weer een prachtige show: nu met de pianist van gisteren en de violiste van eergisteren. Werkelijk grote klasse. Een mooi mix van klassiek, volksmuziek en eigen Chinees georiënteerde composities door de pianist. De violiste speelde weer de sterren van de hemel.
Alle entertainers en muziekanten gaan in Singapore van boord en dan komen er voor het volgende stuk (tot India) weer nieuwe.

We varen nu op volle kracht naar het westen, richting Singapore, weer op een mooie vlakke zee.